Filmy palenie papierosa, lotnisko, oglądanie telewizji

Historia dojrzewania Marjane Satrapi, wrażliwej irańskiej dziewczyny, w czasie rewolucji, która doprowadziła do upadku szacha i rządów Chomeiniego oraz dokonała głębokich przemian obyczajowych.

Trevor Reznik (Christian Bale), prosty mechanik, cierpi na chroniczną bezsenność. Od roku nie przespał ani minuty. Totalne zmęczenie doprowadziło do wstrząsającego pogorszenia się jego stanu zdrowia, nie tylko fizycznego... Trevor czuje się coraz bardziej osaczony przez serię niewyjaśnionych i tragicznych wydarzeń. Wydaje się, że mają one coś wspólnego z nowym pracownikiem fabryki, groźnie wyglądającym Ivanem. Trevor popada w obsesję, w każdej chwili oczekuje czegoś złego. A może tajemniczy prześladowca nie jest tylko wytworem jego wyobraźni?

Jeffrey Wigand był głównym świadkiem w procesie wytoczonym przez stan Missisipi i 49 innych stanów siedmiu największym amerykańskim koncernom tytoniowym. Proces ten odbił się szerokim echem na całym świecie i kosztował amerykański przemysł tytoniowy 246 miliardów dolarów. Wigand pracował w dziale badań firmy Brown & Williamson i znał najpilniej strzeżone tajemnice amerykańskiego przemysłu tytoniowego. Jego zwierzchnicy nie przypuszczali, że nadejdzie dzień, w którym podzieli się on tymi tajemnicami z opinią publiczną.

Christine „Lady Bird” McPherson (Saoirse Ronan) ze wszystkich swych młodzieńczych sił sprzeciwia się matce (Laurie Metcalf). Kobiecie silnej, wyrazistej o jasno sprecyzowanych poglądach, pracującej bez wytchnienia jako pielęgniarka po tym, jak jej mąż (Tracy Letts) stracił pracę.

Absolwent traktuje o przepaści dzielącej pokolenie rodziców i ich dzieci, jak również o poszukiwaniu właściwego celu w życiu, co czyni go nadzwyczaj uniwersalnym i wciąż aktualnym. Niezapomniane piosenki w wykonaniu duetu Simona i Garfunkela oraz genialne aktorstwo (Anne Bancroft jako uwodzicielska pani Robinson), sprawiają, że jest to dzieło, o którym nie sposób zapomnieć.

Smutny obraz ukazujący dwa zaprzyjaźnione małżeństwa, dla których słowo miłość nie wiadomo kiedy zniknęło z codziennego słownika.

Jest rok 1974, Stany Zjednoczone przechodzą jeden z najtrudniejszych momentów w swojej demokratycznej historii: afera Watergate, która doprowadziła do odsunięcia od władzy ówczesnego prezydenta Richarda Nixona. Film oparty na prawdziwych wydarzeniach wciąga nas z niezwykłą siłą w historię biznesmena, który aby zrealizować swój amerykański sen sięga po radykalne środki. Z bronią ukrytą w nogawce spodni postanawia dokonać zamachu na prezydenta Richarda Nixona.

Mike Waters (River Phoenix) cierpi na narkolepsję, co utrudnia mu życie. Nie ma pieniędzy, domu, ani środków do życia, dlatego też aby przetrwać trudni się prostytucją. W wieku dziecięcym był wychowywany przez matkę, która pewnego dnia po prostu zniknęła. Od tamtego momentu pragnie ją odnaleźć. Wraz ze swoim przyjacielem Scottem Favorem (Keanu Reeves) wyruszają w podróż, która kończy się we Włoszech. Tam Scott zakochuje się w ubogiej, pięknej dziewczynie.

Historia brytyjskiej sceny muzycznej od lat siedemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych. Tony Wilson jest ambitnym, ale sfrustrowanym prezenterem telewizyjnym, szukającym swojego powołania. Po koncercie mało znanego wówczas zespołu Sex Pistols namawia stację telewizyjną, by nagrała ich występ. Ruch okazuje się strzałem w dziesiątkę. Niedługo potem do jego drzwi zaczynają dobijać się kolejne kapele z manchesterskiej sceny punkowej. Niesiony na fali muzycznej rewolucji Wilson wraz z przyjaciółmi zakłada legendarną wytwórnię Factory Records, dzięki której zespoły takie jak Joy Division i New Order na zawsze odmieniły oblicze muzyki.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.