Filmy wieś, film czarno-biały, satyra

Debiutancki film Kazimierza Kutza, złożony z trzech nowel, „Krzyż”, „Pies” i „Wdowa”, będących adaptacjami opowiadań Józefa Hena. Akcja toczy się w czasie II wojny światowej i tuż po niej. „Krzyż”: Franek Socha to wiejski fajtłapa i poczciwina. Podczas wojny wykazuje się jednak bohaterstwem i zostaje odznaczony Krzyżem Walecznych. Ma nadzieję, że po powrocie do rodzinnej wsi odzyska uznanie w oczach rodziny i znajomych. Wojnę postrzega jednak tylko jako działania frontowe. Po powrocie do domu przeżywa szok, gdy okazuje się, że wojna dotarła także tu, a z jego wsi zostały jedynie zgliszcza. „Pies”: Studium duchowej patologii spowodowanej przez wojnę. Do oddziału polskich żołnierzy przyplątuje się bezpański pies. Okazuje się jednak, że zwierzę zostało wyszkolone przez esesmanów do pilnowania jeńców w Oświęcimiu. Polacy wyładowują na nim swą nienawiść. „Wdowa”: Film pełen humoru i łagodnej satyry. Po wojnie w małym miasteczku na Ziemiach Zachodnich ludzie próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Do miasteczka przybywa wdowa po bohaterze wojennym. Miejscowi traktują ją niemal jak obiekt kultu. Mało kto dostrzega, że jest ona wciąż młodą i atrakcyjną kobietą, która chętniej niż o żałobie myśli o przyszłości.

Henryk jest wiejskim chłopakiem, z trudem zdobył upragniony zawód tokarza. Z dyplomem w ręku wyrusza z rodzinnej Wólki do Warszawy, do dużej fabryki, o jakiej marzył. Nie wie, że dopiero teraz zaczną się przysłowiowe schody – walka z biurokracją. Jest nowym pracownikiem, więc żeby być przyjęty musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów: zdjęcia, badania lekarskie, opinię z poprzedniego zakładu pracy, skierowanie z Urzędu Zatrudnienia, zezwolenie na pracę w Warszawie. Zajęło mu to cztery dni, ale to nie wszystko, teraz musi tylko zebrać niezbędne pieczątki na karcie obiegowej, a potem to już z górki – tylko załatwić angaż, pobrać odzież ochronną i środki higieny… i już można pracować.

Sędzia prowadzi rozprawę na wsi, kto stłukł dzban.