Filmy retrospekcja, poezja

Obraz stworzony z 11 poematów opowiadający historię życia laureata nagrody Pulitzera C.K. Williamsa. Urodzony w latach czterdziestych XX wieku w Detroit poeta tworzy swoje największe dzieła na przestrzeni kilku dekad burzliwego życia przepełnionego inspiracjami oraz miłością do żony Catherine.

Co oznaczają klucze z numerami do pokoi, które znajdują się przy kolejnych ofiarach? Co łączy dziesięcioro osób, które w wielką nawałnicę schroniły się na odludziu? Kto zabija i jaki ma w tym cel? Czy tym, co przeżyją uda się rozwiązać zagadkę?

Ta historia wydarzyła się naprawdę - w Berlinie w latach wojny, w mieście rozdartym prześladowaniami i nocnymi nalotami - rodzi się namiętność i miłość pomiędzy dwiema kobietami. Dla pierwszej związek ten okaże się najważniejszym wydarzeniem w życiu. Dla drugiej ta miłość to nadzieja na przetrwanie.

Ekranizacja opowiadań Andrzeja Sapkowskiego, których bohaterem jest Geralt z Rivii, polujący na potwory wojownik znany jako wiedźmin.

Akcja filmu, rozgrywa się w dwóch planach czasowych – we wczesnych latach pięćdziesiątych oraz współcześnie. Główną bohaterką jest Sabina (Agata Buzek), "szara myszka", która właśnie przekroczyła trzydziestkę. W jej życiu wyraźnie brakuje mężczyzny. Matka (Krystyna Janda) wie o tym najlepiej, dlatego próbuje za wszelką cenę znaleźć dla swojej córki odpowiedniego kandydata na męża. Całą sytuację kontroluje babcia (Anna Polony), ekscentryczna dama o ciętym języku, przed którą nie uchowa się żadna tajemnica. W przedwojennej kamiennicy pojawiają się kolejni adoratorzy. Żaden z nich nie wzbudza jednak zainteresowania Sabiny. Pewnego dnia, "jak spod ziemi", zjawia się uroczy, inteligentny i diabelsko przystojny Bronisław (Marcin Dorociński). Jego obecność rozpocznie serię zaskakujących zdarzeń, które ujawnią drugą stronę kobiecej natury...

Francuska studentka Celine i Amerykanin Jesse (Ethan Hawke) poznają się w pociągu jadącym do Wiednia. Wspólna rozmowa jest tak interesująca, że postanawiają wysiąść w Wiedniu i kontynuować rozpoczętą dyskusję. Początkowo błahe rozmowy przeradzają się w poważne dyskusje, a zauroczenie w głębsze uczucie.

Brendan Frye, jest nie lubiany wśród rówieśników. Jedyna bliska mu osoba, Emily, opuszcza go mając dość kłótni. Wkrótce Brendan otrzymuje od byłej dziewczyny telefon z prośbą pomocy. Na drugi dzień znajduje ją martwą. Chłopak za wszelką cenę chce znaleźć sprawce zbrodni.

Film oparty na faktach. Rok 1965. Jim Morrison (Val Kilmer) zakłada grupę rockową The Doors, która bardzo szybko zdobywa popularność. Charyzmatyczny wokalista nadużywa jednak alkoholu i narkotyków. W jego zachowaniu oraz twórczości widoczna jest fascynacja śmiercią i dążenie do autodestrukcji.

Smutny obraz ukazujący dwa zaprzyjaźnione małżeństwa, dla których słowo miłość nie wiadomo kiedy zniknęło z codziennego słownika.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".