Filmy szpital, surrealizm, relacja matka-syn

Historia dojrzewania Marjane Satrapi, wrażliwej irańskiej dziewczyny, w czasie rewolucji, która doprowadziła do upadku szacha i rządów Chomeiniego oraz dokonała głębokich przemian obyczajowych.

Ekscentryczna rodzina Iniemamocnych z Bobem Parrem oraz jego żoną Elastyną na czele, staje w trudnej sytuacji – kiedyś ratowali świat i ludzi jako superbohaterowie, teraz przebywają na przymusowej emeryturze i nie mogą pokazywać nikomu swoich niebywałych zdolności. W nowej roli zwykłych ludzi Iniemamocni radzą sobie kiepsko – Elastyna stara się przynajmniej, jak na dobrą żonę i matkę przystało, trzymać zwariowany dom w ryzach, ale już Bob wymyka się nocami na niedozwolone, „ratownicze” eskapady.

Chirurg przyjmuje pod swój dach nastolatka. Wydarzenie to spowoduje, że jego życie zacznie się rozpadać, a on będzie zmuszony do ogromnego poświęcenia.

Kulturalny i schludny Jeffrey Beaumont (Kyle MacLachlan) odkrywa, że jego rodzinne miasteczko Mayberry, nie jest tak normalne, jak mu się wcześniej zdawało, kiedy znajduje na ziemi ludzkie ucho. Chcący rozwikłać zagadkę Jeffrey trafia na ślad tajemniczego morderstwa, w które zamieszana jest ponętna piosenkarka z nocnego klubu (Isabella Rossellini) i jej sadystyczny, uzależniony od narkotyków przyjaciel (Dennis Hopper). Jeffrey zagłębia się w ich zdeprawowaną egzystencję dochodząc do punktu, z którego nie ma już powrotu.

W świecie pełnym strachu przed wrogimi mutantami rodzi się grupa ludzi o nadzwyczajnych, nieprawdopodobnych umiejętnościach. By mogli oni trenować i doskonalić swoje moce bez obaw o własne życie, profesor Xavier tworzy dla nich na terenie własnej posiadłości Szkołę Młodych Talentów. Od tej pory jako grupa X-Men muszą walczyć o swoje prawa z nadzieją, że uda im się uczynić świat bezpieczniejszym, a ludzie i mutanci wreszcie będą mogli żyć razem w zgodzie i harmonii. Jednak podczas gdy X-Men pod wodzą swojego mentora walczą o pokój, są też tacy, którzy starają się wyeliminować ludzką rasę, aby zrobić miejsce dla istot wyższych - mutantów. Od tej pory zacięta walka toczy się już nie tylko między dwoma gatunkami...

Anime na podstawie biograficznej powieści Akiyuki Nosaki. W ostatnich dniach II wojny światowej, 14-letni Seita i jego małoletnia siostra Setsuko zostają sierotami - po ojcu słuch ginie, a matka umiera po nalocie na Kobe. Na krótko zamieszkują u ciotki, która następnie nie chce ich mieć na swoim utrzymaniu. Seita i Setsuko odnajdują stare, opuszczone schrony, które na jakiś czas staje się ich schronieniem i domem. Wśród całego koszmaru wojny, radość sprawiają im świetliki, które zamieszkują w niewielkiej jaskini.

Billy Pilgrim, jak twierdzi ma dar dzięki któremu może przenosić się w czasie do różnych momentów ze swego życia. Niestety mężczyzna nie potrafi kontrolować swoich podróży i przenosi się zarówno w dobre czasy spędzone w rodzinnym Iliom, jak i okrutne dni podczas wojny, albo całkiem fantastyczne chwile w miejscu zwanym Tralfamadoria.

Akcja filmu dzieje się w latach 60. i 70. ubiegłego wieku w Irlandii. Bohaterem opowieści jest Patrick "Kitten" Brady, młody chłopak z irlandzkiej prowincji, który ucieka do Londynu gdzie zamierza zrobić karierę w barach dla transwestytów.

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Tytułowy Johnny to młody Amerykanin, który z powodu wpojonych mu przez nieżyjącego już ojca ideałów, zaciąga się do wojska, aby jak twierdzi, podczas I wojny światowej "walczyć o demokrację". Podczas inspekcji okopów Johnny zostaje wyznaczony do idiotycznej misji, w której zostaje bardzo ciężko ranny. Wybuch bomby pozbawia go rąk, nóg oraz twarzy, a w dalszej konsekwencji - również wzroku, słuchu i węchu. Lekarze cudem ratują młodego żołnierza, który po umieszczeniu w szpitalu określony jest mianem "warzywa". Diagnoza lekarzy nie jest do końca trafna. Wewnątrz zmasakrowanego organizmu nadal funkcjonuje mózg. Chłopakowi udaje się wymyślić sposób porozumiewania się z otoczeniem przy pomocy alfabetu Morse'a. W ten sposób Johnny nawiązuje kontakt z jedną z pielęgniarek...