Filmy kłamstwo, sztuka, aktorka

William Szekspir ma kłopoty. Co prawda udało mu się zyskać już jako taką sławę w londyńskich teatrach i zamówienia na nowe sztuki, ale opuściła go wena twórcza. Mimo zainkasowanych kilku zaliczek na poczet dzieła "Romeo i Ethel, córka pirata" pisanie mu nie idzie, zatrzymawszy się na etapie ładnego tytułu. W dodatku wydał już pożyczone pieniądze, a wierzyciele pukają do jego drzwi. Udaje mu się zbiec do... najbliższej karczmy, ale i tu dopadają go zawiedzeni aktorzy, którym obiecał wspaniałe role. Na koniec dyrektor teatru chce nałożyć na niego areszt domowy do czasu ukończenia sztuki. Will smutki topi w winie, złorzecząc wszystkim, zwłaszcza Marlowe'owi, który jest zdecydowanie bardziej utalentowany i święci triumfy w teatrach. W takim stanie przypadkowo poznaje lady Violę, która robi na nim ogromne wrażenie. Tymczasem na próbach do "Romea ..." pojawia się nowa postać, Thomas Kent, młody, bardzo zdolny i ambitny chłopak, zwracający uwagę inteligencją i delikatną urodą. Przypomina Willowi Violę. Między innymi dlatego otrzymuje propozycję zagrania głównej roli.

Chociaż Gilbert i Sullivan spodziewają się, że ich operetka będzie hitem, "Princess Ida" jest krytykowana za rutynowość. Drugi z nich stwierdza, że zabrakło pomysłów aby zrealizować opowiadania przyjaciela. Wolałby raczej komponować opery. Pomysł ten zagraża relacji pomiędzy mężczyznami...

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Henry (Keanu Reeves) nieświadomie zostaje wciągnięty w rabunek banku. Złapany przez ochroniarza, zostaje skazany na 3 lata więzienia. Po wyjściu na wolność postanawia wyegzekwować to, za co został skazany. Decyduje się obrabować bank.

Greckie przysłowie mówi, że jedynie kobiety, które skąpały oczy we łzach, widzą jasno. Przysłowie to nie spełnia się jednak w przypadku Manueli. Tej nocy, gdy jej syn Esteban ginie przejechany przez samochód Manuela płacze tak długo, aż zabraknie jej łez. A mimo to, wcale nie widzi jasno; teraźniejszość i przyszłość giną w jednakowych ciemnościach. Czekając w szpitalu, czyta ostatnie linijki jakie jej syn zapisał w notesie, z którym nigdy się nie rozstawał. "Dziś rano przeszukałem pokój mojej matki i znalazłem plik zdjęć. Wszystkim brakowało połowy. Był na nich, jak sądzę, mój ojciec. Mam wrażenie, że w moim życiu brakuje tego samego kawałka. Chcę poznać mojego ojca, nie ważne kim jest i jak zachował się wobec mamy. Nikt nie może odebrać mi tego prawa..." Manuela nigdy mu nie powiedziała kim był. "Twój ojciec umarł na długo przed twoim narodzeniem" - to wszystko, co zdążył od niej usłyszeć. Przez pamięć dla swego syna Manuela opuszcza Madryt i jedzie do Barcelony odnaleźć jego ojca. Chce mu powiedzieć, że ostatnie słowa, jakie zapisał jego syn skierował właśnie do niego, chociaż wcale go nie znał. Ale najpierw musi powiedzieć ojcu, że gdy ona od niego odeszła 18 lat temu, była w ciąży, i że mieli syna, i że syn ten właśnie umarł. Musi powiedzieć mu też, że dała dziecku imię Esteban, to samo, które on, ojciec, nosił zanim przyjął imię Lola. Lola, la Pionera. Manuela jedzie do Barcelony w poszukiwaniu Loli, ojca swego syna. Poszukiwania mężczyzny o takim imieniu nie mogą okazać się łatwe. I rzeczywiście nie są.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).