Yorgos Lanthimos powraca w absolutnie wielkim i iście dziwacznym stylu! Jego najnowsze dzieło to film, który na długo - a może i na zawsze - pozostanie w pamięci kinomanów. 9

Yorgos Lanthimos to taki twórca, na którego filmy się czeka. Po prostu. To jeden z tych artystów, którzy gwarantują nam to, że jego kolejne dzieło będzie wielkim wydarzeniem filmowym. I tak też jest w przypadku Biednych istot, które dostały Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji oraz zdobyły dwa Złote Globy - dla najlepszej komedii oraz dla najlepszej aktorki. Oczywiście zasłużenie!

Biedne istoty to kolejna kooperacja Yorgosa Lanthimosa, Emmy Stone oraz scenarzysty Tony'ego McNamary. Tym razem to wyborne trio przechodzi na wyższy poziom robienie sieczki w głowie widza względem Faworyty i serwuje nam prawdziwą jazdę bez trzymanki. Biedne istoty to dziwaczne kino, które może zostać nazwane przez niektórych eksperymentem (subtelnie nawiązując do tematy poruszonej w filmie), które na długo - a może i na zawsze - pozostanie w pamięci kinomanów.

Główną bohaterką tej opowieści jest przywrócona do życia przez ekscentrycznego naukowca Godwina Baxtera, młoda kobieta nosząca cudowne imię - Bella! Dziecko w ciele dorosłej kobiety pragnie poznawać świat - czerpać wiedzę, uczyć się, podróżować i odkrywać to co nieznane. Znający świat Godwin nie chce jej na to pozwolić, jednak nieposkromiona dusza Belli chce iść inną ścieżką. Do ucieczki z domu swojego stwórcy namawia ją rozpustny prawnik, z którym zaczyna podróżować po europejskich stolicach. Bella nie znająca zasad panujących na świecie i mająca gdzieś wszystkie uprzedzenia, zaczyna żyć, jako kobieta wyzwolona!

Emma Stone w roli Belli Baxter jest zjawiskowa. Z niesamowitą pieczołowitością prezentuje nam kolejne etapy dorastania i rozwoju tej postaci, w czym zresztą pomaga jej Yorgos Lanthimos poprzez sposób kręcenia i pracy kamery. Czarno-białe zdjęcia, różne perspektywy, soczewki, wreszcie kolorowe zdjęcia i różne inne formalne zabiegi reżyserskie sprawiają, że wraz z bohaterką przechodzimy niesamowitą ekranową metamorfozę. Od dziecka w ciele dorosłej osoby chcącej poznawać świat, do odważnej, pewnej siebie i swojej wartości kobiety znającej potrzeby pozwalające prowadzić jej szczęśliwe i satysfakcjonujące życie. I właśnie taka jest Emma Stone w tym filmie - niczym ekranowy Godwin Baxter nadaje duszy Belli, tworząc przy tym swoją najlepszą kreację aktorską w karierze.

Zresztą nie tylko ona jest tutaj wybitna. Na równi u jej boku stoi plejada fantastycznych aktorów na czele z Willemem Dafoe wcielającym się w "Boga" odpowiadającego za stworzenie Belli oraz Mark Ruffalo, który kreuje tak cudownie paskudną postać, że dłonie same składają się do oklasków. Dafoe wspaniale łączy w sobie postać mędrca oraz naukowca, który stara się myśleć racjonalnie, traktując z początku Bellę w sposób eksperymentalny, aby z biegiem czasu wykreować w sobie instynkt bycia ojcem. Ruffalo natomiast to prawdziwy wulkan - postać, która przechodzi równie mocną zmianę w kontekście tego w jakim miejscu ją poznajemy i kim jest. Dodatkowo aktor w kapitalny sposób prezentuje nam swój talent komediowy. Biedne istoty to na tyle dziwaczny twór, że można go spokojnie nazwać filmem aktorskim, dzięki wybitnym kreacjom!

W trakcie oglądania kolejnych eskapad Belli odczuwamy niesamowitą ekscytację z przygód, które przeżywa. Jej radość i emocje (nie zawsze te pozytywnie naznaczone) z racji poznawania świata są szczerze i naturalne. Bella w iście epicki sposób łamie normy społeczne, które nie raz i nie dwa wywołują szok na osobach prowadzących z nią konwersację. Scena w restauracji jest dramatyczna i komiczna jednocześnie, kiedy to Bella pokazuje swojemu partnerowi w podróży kim jest i czego chce. Bella nie myśli - ona robi i mówi to co chce i jest w tym wspaniała. Nie ma dla niej tematów tabu - nieważne czy tematem rozmowy są podróże czy seks. Ona wszystkie elementy łączy w jedną całość, które doprowadzają ją do harmonii, wszystko jest ze sobą połączone. Jest kobietą, która totalnie nie pasuje do swoich czasów, jest kobietą wyzwoloną.

W ogóle świat wykreowany przez Lanthimosa jest wyborny. To połączenie rzeczywistości z iście baśniowym klimatem. Biedne istoty to audiowizualny majstersztyk, który pod żadnym pozorem nie jest przerostem formy nad treścią. Jedynie do czego się mógłbym doczepić to nieco wydłużony finałowy akt, który w moim odczuciu mógłby się obyć bez pewnej postaci, która się wówczas pojawia. Nie mniej jednak nie jest to aż tak drażniący element, aby nie uznawać nowego dzieła greckiego filmowca za coś totalnie niezwykłego. Pozycja obowiązkowa!